ققنوس تو افسانه های ایرانی نماد چیه؟

گوشه و کنار ایران زیبای ما پر از افسانه و داستان های محلی است که هر کدام قصه خاصی را از دل مردم محلی روایت می کنند. افسانه های ایرانی تا چند دهه پیش بین مردم به خصوص مردمان محلی بسیار رواج داشته است. هنوز هم این افسانه های ایرانی به صورت اسم یا اصطلاحی رایج هستند. در ادامه یکی از جذاب ترین افسانه های ایرانی را برای شما بازگو می کنیم.

ققنوس نماد خود سازی و تولدی دوباره!

ققنوس یک افسانه زیبا است. در اصل، ققنوس راویِ افسانه‌ا‌یِ از نو ساختن است. اینکه به خودمان نگاه کنیم و اگر جایی نیاز به بازنگری و دگرگون شدنِ شخصی داریم، از تغییر کردن نترسیم. به این ترتیب، قصه‌ی ققنوس، قصه‌ی خودسازی و نوزایی را برایمان تعریف می‌کند.

در اساطیر ایران، قُقنوس یا قُقنُس، معرب کلمهٔ یونانی کوکنوس κύκνος / kúknos و به معنی قو swan، همتای کلمهٔ هند و اروپایی،چینی فونیکس است.

 ققنوس در روایات متعدد از دوران باستان، بسیار زیبا، شکوه‌مند، منحصربه‌فرد و زاینده توصیف شده است. بنا بر اسناد موجود تاریخی، ققنوس بین ۵۰۰ یا ۶۰۰  سال در صحرای سرخ خاورمیانه عمر می‌کند و بعد از اینکه به خزان زندگی رسید،  خودش را بر کپه‌ای از خس و خاشاک می‌نشاند و سپس خود را به آتش می‌کشد. از خاکستر ققنوس، او دگر بار متولد می‌شود. این بار جوان‌تر و با طراوت و سرزندگی بیشتر. او زندگی دیگری را متفاوت از زندگی پیشینش آغاز می‌کند و می‌رود تا تولدی دیگر.

«نسناس» جن است یا انسان؟ افسانه است یا واقعیت؟ 

گفته می‌شود که وی مرغی نادر و تنهاست و جفت و زایشی ندارد. اما هر هزار سال یک بار، بر توده‌ای بزرگ از هیزم بال می‌گشاید و آواز می‌خواند و چون از آواز خویش به وجد و اشتیاق آمد، به منقار خویش آتشی می‌افروزد و با سوختن در آتش تخمی از وی پدید می‌آید که بلافاصله آتش می‌گیرد و می‌سوزد و از خاکستر آن ققنوسی دیگر متولد می‌شود.

ققنوس در اغلب فرهنگ ها نماد جاودانگی و عمر دگربار تلقی شده‌است. اما برخی فرهنگ‌ها ویژگی‌های دیگری هم به او نسبت داده‌اند. از جمله در مورد او گفته شده: اشک ققنوس زخم را درمان می‌کند، ققنوس صدای دل‌نشینی دارد، موسیقی از آوای او پدید آمده‌است.

ققنوس در اصل از ایران باستان به فرهنگ اروپا راه یافته‌است که با نام  Phoenix آن را میشناسند. در این روایت ققنوس همتای قو در ادبیات اروپایی است که با آوازخوانی، زیست و زندگی خود را به پایان می‌برد. اساساً در ادبیات ایران نیز همچون ادبیات هندواروپایی، سوختن در رنج خویش و از خاکستر خود برآمدن و تولدی دیگر، راه به اسطورهٔ ققنوس دارند.

ققنوس در فرهنگ های مختلف نماد جاودانگی و عمر دوباره است. در ادبیات ایران، ققنوس را بسیار چشمگیر نمایش داده اند، منقار ققنوس را مانند یک نی، بلند و زیبا و خوش‌ تراش و دارای صد حفره روی آن تصور کدره اند که هر کدام از این حفره ها دارای صدای خاصی است که هر کدام، رازی را برای ما آشکار می سازد. و در حقیقت ققنوس را پرنده ای خلاق و غیرقابل پیش‌بینی توصیف نموده است.

شما کدام یک از افسانه هایی ایرانی را می شناسید؟