تنها شهر جهان که فقط مرده ها در آن حق زندگی دارند!

در شمال روسیه شهری ساخته شده است به نام درگوس که قبرستان هایی مانند خانه در آن ساخته شده است. شباهت این قبرستان عجیب به یک شهر باعث شده است که نام شهر درگوس را شهر مردگان نهادند. در ادامه می توانید با شهر درگوس یا مردگان روسیه بیشتر آشنا شوید.

شهر مردگان در روسیه | Dargavs

در شمال روسیه روستایی به اسم درگوس (Dargavs) هست که قبرستانی اسرار آمیز با قبرهای باستانی و عجیب دارد قبرستانی که قبرهایش مثل دیگر قبرستان ها در دل زمین حفر نشده بلکه مرده ها در درون دخمه هایی سفید رنگ قرار دارند.

شهر مردگان دروسط دره قرار گرفته و در نقاط مختلفش ۹۹ قبر سنگی و دخمه ی باستانی وجود دارد. قدمت دخمه های این قبرستان به قرن ۱۴ برمی گردد هرچند که برخی، آن ها را برای قرن ۱۲ می دانند. مردم شهر با اینکه خودشان بر روی کوه زندگی می کردند اما مجبور بودند که مردگان خود  را در این جای صعب العبر خاک کنند چون زمین اطراف محل زندگی آن ها خیلی گران بود.

مردم مرده ها را به همراه لباس و وسایلشان دفن می کردند و چون معتقد بودند که مرده ها بعد از مرگ باید از رودخانه ای عریض رد شوند در داخل دخمه ها در کنار مرده ها یک قایق چوبی هم قرار می دادند. برای رسیدن به این روستا باید جاده ای پر پیچ و خم و تپه ای را رانندگی کنید همین جاده ی طولانی و صعب العبور باعث شده که گردشگران کمی به دیدن این شهر بروند. وقتی به این شهر می روید خانه های سفید رنگ کوچکی را در مقابلتان می بینید که در واقع دخمه های سنگی هستند. دخمه ها، سقفی پله ای دارند که نوک آن ها تیز است و بر روی دیواره ها شیاری مربعی شکل قرار دارد که مرده ها را در داخل آن می گذاشتند.

شهر مردگان

در واقع هر خانواده ای در اینجا یک دخمه داشته و هر چه ارتفاع این دخمه بیشتر بود یعنی این که آن خانواده پرجمعیت تر بودند. در جلوی هر کدام از این دخمه ها یک چاه کنده شده که اگر در داخل آن سکه ای بیندازید و سکه به سنگ ته چاه بخورد یعنی آن مرده به بهشت رفته است.  ساکنان اینجا به مدت صدها سال مرده های خود را در این دخمه ها می گذاشتند و در داخل هر کدام از آن ها استخوان ها و جمجمه های انسان به جای مانده است. باستان شناسان به بررسی قبرهای اینجا علاقه ی زیادی دارند چون چیزهای جالبی در اینجا پیدا شده است.

اینجا مکانی اسرار آمیز است که افسانه های زیادی درباره ی آن وجود دارد که یکی از آن ها این است که این محل نفرین شده است و اگر کسی به این شهر برود هیچ وقت زنده برنمی گردد برای همین هم هست که بومی ها معمولا به داخل شهر مردگان نمی روند. بر اساس یکی از افسانه ها، در قرن ۱۸ این شهر دچار طاعون شد و ۹۰ درصد ساکنانش مردند و وقتی کل خانواده در اثر این بیماری می مردند نفر آخر که کسی نبود تا او را دفن کند به این دخمه ها می رفت و منتظر می ماند تا مرگش فرا برسد.