روستایی ایرانی که اروپایی ها اونجا زندگی میکنن!

روستای زرگر قزوین، یکی از عجیب ترین روستاهای ایران است که مردمش با زبان  و شکل و ظاهر اروپایی در دل ایران زندگی می کنند. تفاوت نوشتاری و زبان مردم روستای زرگر قزوین باعث شده است که این روستا خیلی زود مشهور و شناخته شود. در ادامه تفاوت های عجیب مردم روستای زرگر قزوین با دیگر مردم ایران بیشتر بخوانید.

روستای زرگر کجاست؟

روستای زرگر در استان قزوین، شهرستان آبیک، بخش بشارت قرار دارد. زرگر که یکی از روستاهای اطراف قزوین در جهت شمال غربی است، حدود ۲۲ کیلومتری غربی شهرستان آبیک قرار گرفته و ۱۱۵ کیلومتر با تهران فاصله دارد. این روستا در ۶۷ کیلومتری شمال شرقی کرج قرار گرفته و به ‌همین ‌دلیل می‌تواند یک جاذبه‌ گردشگری جذاب برای ساکنان استان‌های تهران و کرج باشد.

مشخصات روستای زرگر

روستایی در استان قزوین و نزدیکی شهرستان آبیک است که مردم آن اصالتی اروپایی دارند و حتی زبان اهالی روستا، فارسی هم نیست. آن‌ها به یک زبان محلی غیر از فارسی و ترکی قزوینی مسلط‌اند که به آن «رومانو» می‌گویند.

روستایی عجیب در ایران که همه نابینا به دنیا میان!

افسانه‌های زیادی درباره اصالت مردم این روستا و اینکه چطور به نزدیکی پایتخت ایران رسیده‌اند، وجود دارد. اهالی چهره‌هایی آریایی با قدوقامتی بلند مثل اروپایی‌ها دارند. در میان چهره‌های مردم زرگر رگه‌هایی از نژاد ایرانی، نژاد اروپایی، گلادیاتوری و وایکینگی موج می‌زند.

مردمانی که در فاصله‌ای نزدیک به تهران زندگی می‌کنند؛ اما زبان آن‌ها حتی فارسی و ترکی قزوینی نیست و ظاهرشان هم هیچ شباهتی به ایرانی‌ها ندارد، روایتی عجیب است. همین موضوع روستای زرگر رومانو را به یک معما تبدیل کرده. یکی از رازهایی که تا حالا برای آن جوابی پیدا نشده، چگونگی مقیم شدن افرادی در این منطقه مرکزی از ایران است که شباهت زیادی به ایرانی‌ها ندارند.

مردم زرگر رومانو چشمانی آبی داشته و قد و هیکل آن‌ها هم با معیارهای اروپایی مطابقت دارد. برای همین پژوهش‌های مختلفی در مورد ادغام قوم ایرانی و اروپایی در این روستا انجام شده؛ اما هیچ‌کدام از این پژوهش‌ها نتیجه‌ای نداشته‌اند.

آخرین سرشماری که در روستا انجام شده، به سال ۱۳۸۵ برمی‌گردد که جمعیت آن را ۷۵۰ نفر شامل ۱۸۲ خانوار تعیین کردند. روستای ۱۴ کیلومتری زرگر، پشت خط راه‌آهنی قرار گرفته که ایستگاهی در نزدیکی روستا نداشته و بی‌وقفه از روی ریل می‌گذرد.

در این روستای ایران فقط یک زن سکونت داره + ویدیو

اینجا خانه‌ها ساده، با دیوارهای بلند و درهایی آهنی ساخته‌ شده‌اند. در نزدیکی روستای زرگر قزوین می‌توانید باغ‌هایی بزرگ را ببینید که در بهار و تابستان سرسبز و پُرمیوه است و سایه آن‌ها امن‌ترین جای دنیا برای استراحت است.

معماها در مورد روستای زرگر

در این روستا زنی که شوهرش می‌میرد هرگز ازدواج نمی‌کند، مردی نیز که همسر دارد هرگز به سراغ زنی دیگر نمی‌رود و اگر کسی خلاف کند، از روستا طرد می‌شود یعنی اگر چه جسمش در روستاست، اما کسی اعتنایی به او نمی‌کند. این رسم زرگرهاست که مردمش خیلی روی آن تعصب دارند. آن‌ها نه اهل طلاق‌اند و نه اهل بی‌وفایی و خیانت؛ این هم یک رسم برآمده از ایل است.

جوان‌های زرگر، چون از بیماری‌های ارثی و مادرزادی می‌ترسند کمتر با دختران و پسران هم روستا ازدواج می‌کنند، اما حتی وقتی با غریبه‌ها وصلت می‌کنند باز هم از زبان رومانو حفاظت کرده و نسل به نسل منتقلش می‌کنند. 

زرگر تنها روستای رومانوزبان ایران است که زبان زرگری را زنده نگه داشته و سرنوشتش مثل نسل فراموش شده رومانوها در شهریار، قوچان، بیله‌سوار و خوی نشده است. با این‌که افسانه‌ها، زرگرها را به سرزمین‌های دور و نزدیک نسبت می‌دهد و آن‌ها را به نقاطی از اروپا مربوط می‌کند، اما با این حال آن‌ها عاشق ایرانند و خودشان را ایرانی می‌دانند و شاید رمز ماندگاری آن‌ها نیز همین است.

اگر چه آن‌ها صورتشان هم شبیه آریایی‌هاست و هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ‌ها، ولی آن‌ها هر جا که باشند با همان خط لاتین‌شان می‌نویسند: meen iranisom (من ایرانی هستم)، kato dayatar oyolom (اینجا از مادر متولد شدم) و irani boot manga (و کشورم را دوست دارم).

همین موضوع روستای زرگر رومانو را به یک معما تبدیل کرده. یکی از رازهایی که تا حالا برای آن جوابی پیدا نشده، چگونگی مقیم شدن افرادی در این منطقه مرکزی از ایران است که شباهت زیادی به ایرانی‌ها ندارند.

زبان مردم روستای زرگر

یکی از مواردی که باعث تقویت روایت‌های بالا می‌شود، زبان مردم روستاست. اهالی زرگر به زبان «رومانو» یا «رومانلو» صحبت می‌کنند که به آن زبان زرگری هم می‌گویند. زبان زرگری در این روستا تقریبا با زبان ترکی و فارسی درهم‌آمیخته و زبانی جدید را ایجاد کرده است.

بهترین مسیر دسترسی به روستای زرگر

قزوین و کرج به‌عنوان استان‌هایی که نزدیک به تهران است، معمولا بهترین انتخاب برای ساکنان پایتخت برای سفرهای یک‌ روزه خواهند بود. اگر از سمت تهران راهی سفر به زرگر قزوین می‌شوید، باید حدود ۱۱۵ کیلومتری را در آزادراه تهران-کرج و بعد از آن آزادراه کرج-قزوین رانندگی کنید تا به آبیک برسید.

بعد از اینکه از آبیک رد شدید، باید حدود ۱۵ کیلومتر دیگر را در آزادراه کرج-قزوین رانندگی کنید تا به مسیری فرعی برسید. اگر با ماشین خودتان سفر می‌کنید، در حاشیه راه فرعی یک دشت شقایق زیبا وجود دارد که باید ببینید. حالا وارد جاده فرعی شوید و به مسیرتان ادامه دهید تا تابلوی آبی‌رنگ روستای زرگر را ببینید.

عجیب ترین روستای ایران که همه مردمش دوقلو هستن!

• فاصله تهران تا روستای زرگر

فاصله تهران تا زرگر حدود ۱۰۷ کیلومتر است و حدود ۱ ساعت و ۲۸ دقیقه در راه هستید؛ البته این زمان بدون درنظرگرفتن ترافیک سنگین آزادراه تهران-کرج و کرج-قزوین در بعضی از ساعت‌های روز است.

• فاصله کرج تا روستای زرگر

فاصله کرج تا زرگر حدود ۷۰.۷ کیلومتر است و حدود ۱ ساعت و ۶ دقیقه در راه هستید. باز هم این زمان بدون درنظرگرفتن ترافیک سنگین بعضی از ساعت‌های روز در مسیر آزادراه کرج-قزوین است.

• فاصله قزوین تا روستای زرگر

فاصله قزوین تا زرگر حدود ۵۲.۹ کیلومتر است و حدود ۴۷ دقیقه در راه هستید.