زمین لرزه واقعی در سمنان یا انجام آزمایشات هسته ای ؟

۱۴ مهرماه، دو زلزله آرادان واقع در سمنان را لرزاند.تست زیرزمینی، تنها نوع از آزمایش‌های هسته‌ای است که در صورت رعایت تمام جوانب، کم‌ترین آلودگی رادیواکتیوی برای محیط پیرامون را دارد. شایعات و حدس و گمان های وارد شده بر سر این است که این زلزله ها به علت انجام آزمایشات هسته ای بودند یا خیر 

آزمایش مورد ادعای این شایعه، تست زیرزمینی انفجار هسته‌ای بود انجام تست هسته‌ای از سوی نماینده روسیه میخائیل اولیانوف، دیپلمات روس مستقر در وین تکذیب شد. اولیانوف در توئیتر خود نوشت: «در ارتباط با حوادث لرزه‌ای ایران در تاریخ پنجم اکتبر، گمانه‌زنی‌هایی وجود داشت که احتمالاً ناشی از آزمایش‌های هسته‌ای بوده است. پیمان جامع منع آزمایش‌های هسته‌ای، سیگنال‌های ۲۵ ایستگاه خود را تجزیه و تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که شکل موج‌های ثبت‌شده با زمین‌لرزه‌های قبلی ایران مطابقت دارد.»

اطلاعات لرزه‌نگاری 

بر اساس اطلاعات موجود، آزمایش هسته‌ای زیرزمینی در تونل‌هایی در عمق ۲۰۰ تا ۸۰۰ متری انجام می‌شود. اطلاعات ثبت شده در مرکز لرزه‌نگاری دانشگاه تهران درباره دو زلزله مذکور نشان می‌دهد که زلزله اول در عمق ۷ و زلزله دوم در عمق ۱۰ کیلومتری زمین رخ داده است. 

داده‌های CTBT

آنچه میخائیل اولیانوف نماینده دائم روسیه نزد سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین به آن استناد می‌کند، بررسی داده‌های زمین‌لرزه‌های سمنان از سوی سیستم مانیتورینگ CTBT است. پیمان منع جامع آزمایش‌های هسته‌ای یا Comprehensive Nuclear Test-Ban Treaty (CTBT) مستقر در وین اتریش که وظیفه نظارت بر عدم انجام آزمایشات هسته‌ای را بر عهده دارد، از یک شبکه مانیتورینگ گسترده در سطح جهان برای رصد فعالیت‌های هسته‌ای استفاده می‌کند. این پیمان در۲۰ شهریور ۱۳۷۵ مصادف با ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۹۶ به عنوان یک معاهده چندجانبه به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و از اواخر سپتامبر همان سال برای امضا در دسترس اعضاء قرار گرفت.

این پیمان، کشور‌های عضو را از هرگونه انفجار هسته‌ای در هر مکانی تحت قلمرو یا کنترل دولت عضو منع می‌کند. یکی از مهمترین ملزومات اجرای این پیمان استقرار سامانه‌های نظارت بین‌المللی از جمله ایستگاه‌های لرزه‌نگاری مادون صوت است. در حال حاضر٣٣٧ ایستگاه و مرکز جمع‌آوری داده‌های اطلاعاتی در ٨٩ کشور جهان مستقر هستند که به صورت دقیق معیار‌های مدنظر کنوانسیون منع جامع آزمایش‌های اتمی در مناطق مختلف جهان را جمع‌آوری و به وین (مقر سی تی بی تی) ارسال می‌کنند تا به صورت دقیق مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. تاکنون ١٨٣ کشور کنوانسیون "سی تی بی تی" را به امضا رسانده‌اند و ١٦٤ کشور نیز آن را از تصویب مجالس قانونگذاری خود گذرانده‌اند تا وارد فرآیند اجرایی شود.