(ویدیو) روستای عجیبی که مردمش چهار دست و پا راه میرن!

خانواده ای که چهار دست و پا راه می روند، جهان را شگفت زده کرده است. خانواده ای که چهار دست و پا راه می روند، در روستای هاتای ترکیه یافت شدند و دانشمندان تحقیقات خود را بر روی آن ها شروع کردند. در این ویدیو نتایج تحقیقات دانشمندان با خانواده ای که چهار دست و پا راه می روند را ببینید.

از ۱۹ بچه رسیت و هاتیس اولاس که خودشان روی دو پا راه می‌روند، ۵ نفرشان با چالاکی خاصی چهار دست و پا راه می‌روند. پژوهشگران در ابتدا فکر می‌کردند که این پدیده، عقبگرد از تکامل بوده است. این خانواده برای حرکت به جای مشت، از کف دست استفاده می‌کنند. با مجله دلتا همراه باشید تا با خانواده ای که چهار دست و پا راه می روند آشنا شوید.

دانشمندانی که این پدیده را تکامل معکوس نامیده بودند، از طرف کارشناسان دیگر مورد نقد قرار گرفتند. چرا که گروه دوم معتقد بودند این پدیده ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی است.

صفیه، هاجر، صنم، امینه و برادرشان حسین سال‌ها توسط اهالی سنگدل روستایی در «استان هاتای» در جنوب ترکیه نزدیک مرز سوریه، با پرتاب سنگ و تمسخر مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. یکی دیگر از بچه‌های این خانواده نیز چهار دست و پا راه می‌رفت که در ۵ سالگی درگذشت.

هیچ کدام از این ۵ نفر که سن‌شان بین ۲۵ تا ۴۱ است به مدرسه نرفته‌اند اما توانایی این را داشته‌اند که به میزان نیاز برای ارتباط با سایر اعضای خانواده کُردی یاد بگیرند.

دانشمندان ترکیه‌ای در ابتدا گمان می‌کردند که این پدیده به دلیل اختلالی به نام «سندروم اونر تان» است که افراد مبتلا به آن چهار دست و پا راه می‌روند و ناتوانایی‌های شدید یادگیری دارند و آن را شکلی از «تکامل معکوس» دانستند.

اما این نظریه مورد انتقاد روانشناس بریتانیایی، نیکلاس هامفری قرار گرفت و او پس از اینکه این خانواده را از نزدیک مشاهده کرد، آن نظریه را «غیر مسئولانه» و «توهین آمیز» خواند.

هامفری و دو کارشناس بریتانیایی دیگر به نام‌های راجر کینس و جان اسکویلس معتقد بودند که این طرز عجیب راه رفتن به خاطر تجمیع دو پدیده نادر است. آن‌ها معتقدند دلیلش شرایط ژنتیکی و تکاملی است.

آسیب مغزی به نام cerebellar ataxia

این ۵ فرزند که والدین‌شان خویشاوندی دوری با هم دارند، از یک آسیب مغزی به نام cerebellar ataxia رنج می‌برند که باعث می‌شود حفظ تعادل بر روی دو پا، برایشان دشوار باشد.

از آن جایی که برای وقوع این پدیده، عوامل مختلف ژنتیکی، فیزیولوژیک، روانشناختی و اجتماعی در کنار هم جمع شده بوده‌اند، تکرار آن بعید به‌نظر می‌رسد.