سلام نوروزی و سفره هفت سین ناصرالدین شاه قاجار + تصویر

سفره هفت سین ناصرالدین شاه قاجار، یکی از باشکوه‌ ترین سفره‌ های هفت سینی است که تاکنون در ایران برپا شده است. سفره هفت سین ناصرالدین شاه قاجار که در کاخ گلستان پهن می‌شد، نمادی از تجمل و شکوه دربار قاجار بود. در ادامه در مورد رسم سلام نوروزی و سفره هفت سین ناصرالدین شاه قاجار بیشتر بدانید.

دوستعلی خان مُعیـّر الممالک، در کتاب «زندگانی خصوصی ناصرالدین شاه» جریان برگزاری جشن نوروز و آیین سلام عام را در کاخ مرمر چنین شرح داده است: «از چند گام به در ورودی تالار مانده، سفره سپید بزرگی گسترده، بساط هفت سین را روی آن می‌چینند.

یک ربع به تحویل مانده، پرده‌دار، پرده را بالا گرفته و به آواز بلند ورود شاه را خبر می‌داد. در همان لحظه، گفت و شنود و غلغله‌ای که میان حضار برپا بود به سکوت محض مبدل می‌گشت و نظامیان در حال احترام ایستاده و بقیه سر تعظیم فرود می‌آوردند. پیشاپیش، ایشیک آقاسی‌باشی (رئیس تشریفات) با جُبـّه و شال و کلاه و عصای مرصّع (زرنشان) با اعتماد الحرم - که قـَدَش در درازی ضرب‌المثل بود - می‌آمدند.

آنگاه شاه غرق در جواهرات و نشان‌های سلطنتی با چهره‌ گشاده و لب‌های متبسم وارد می‌شد و با قدم‌های آهسته از میان صفوف گذشته، بر تخت می‌نشست. ولی بنابر احترام آقایان علما بر صندلی مرصعی که روی تخت بود نمی‌نشست و روی مسند زربفت جا گرفته، شمشیر جهانگشای نادری را روی زانو می‌نهاد. گروهی از خواجه‌سرایان و خواص که به دنبال شاه آمده بودند، در کنار قرار می‌گرفتند.

پس از جلوس شاه، «خطیب الممالک» از صف مقابل خارج می‌شد و نزدیک تخت آمده، خطبه مختصری ایراد می‌نمود و چون به نام مبارک حضرت ختمی مرتبت، خاتم الانبیاء محمّد رسول الله (صلّی الله علیه وآله) و امیرالمومنین (علیه السّلام) و در آخر، نام شاه می‌رسید، سرها به تعظیم خم می‌شد. لحظه تحویل سال بعد از پایان خطبه، منجم‌باشی ساعت به دست پیش می‌آمد و اندک زمانی خیره به صفحه آن نگریسته و به محض حلول سال نو می‌گفت: «به مبارکی و میمنت و اقبال وجود مسعود، در این ثانیه آفتاب به برج حمل تحویل گردید.» فوراً شیپورچی، که در بیرون منتظر ایستاده بود، باد به شیپور کرده و در میدان مشق، توپ‌های تحویل سال به صدا درمی‌آمد.

شاه، نخست به علما و بعد به سایر حضار تبریک می‌گفت . آنگاه قرآن مجید را به دست گرفته صفحه‌ای تلاوت می‌نمود. سپس نظام الاسلام  برابر شاه زانو زده اندکی از تربت مخصوصی که در بسته تمیزی بود، در آب ریخته تقدیم می‌داشت و شاه آن را لاجرعه می‌نوشید و به دادن کیسه‌های عیدی به علما می‌پرداخت.

چون علما بیرون می‌رفتند در این وقت شاه از تخت به زیر آمده بر صندلی قرار می‌گرفت. نخست به شاهزاده‌ها و برادرهای خود، سپس به رؤسای لشکری و مستوفیان و بالأخره به باقی حضار عیدی می‌داد و با هر یک به فراخور حال او صحبت می‌داشت، آن‌ها نیز سپاسگزاری می‌نمودند و کیسه‌ها را بوسیده بر سر می‌نهادند.

مجلس جشن نوروز یا سلام عام، از سه تا چهار ساعت به طول می‌انجامید. پس از آن مراسم جشن پایان می‌یافت.»