8 تا از ترسناک ترین فیلم های جهان در قرن بیستم

فیلم ترسناک، یکی از محبوب ترین و پرطرفدارترین ژانر در میان ژانر های سینمایی است. موضوع وحشت و ترس به عنوان یک ژانر محبوب و پرطرفدار در سینما است که برای ترشح آدرنالین یکی از بهترین گزینه ها است.  در سینمای جهان تعداد زیادی فیلم ترسناک ساخته شده است که در مدت کوتاهی در فهرست برترین فیلم های از نظر مردم و منتقدان قرار گرفته اند. اگر شما نیز طرفدار فیلم ترسناک هستید، در این مقاله لیستی از ترسناک ترین فیلم های جهان برایتان جمع آوری شده است.

فیلم سکوت بره‌ها  | ۱۹۹۱ | The Silence of the Lambs

کلِریس استارلینگ (جودی فاستر) که کارآموز اف‌بی‌آی است، پیش از دیدار با قاتل زنجیره‌ای دکتر هانیبال لکتر (آنتونی هاپکینز) در یک مجموعه فوق‌امنیتی، چنین نصیحت می‌شود: «از خودت چیزی به‌ش نگو. نمی‌خوای که هانیبال لکتر بره توی سرت.» با وجود این، کلریس نمی‌تواند جلوی هانیبال آدم‌خوار مقاومت کند، همان‌طور که ما نمی‌توانیم. هیچ‌کس نمی‌خواهد او روان‌پزشکش باشد اما دکتر لکتر، مثل سایه اهریمنی شرلوک هولمز، کاری می‌کند که هر کسی یک احمق تمام‌وکمال به نظر برسد. سکوت بره‌ها که بر اساس رمان سال ۱۹۸۸ تامس هریس شکل گرفته، بخشی یک تریلر است و بخشی یک فیلم ترسناک که معده تماشاگرانش را آشوب می‌کند و رگه‌ای بی‌رحمانه از طنز سیاه هم دارد. به‌سختی می‌شود بازیگر دیگری را به جای هاپکینز تصور کرد اما جالب است بدانید که جاناتان دمی کارگردان، برای این نقش به دنیل دی-لوییس هم فکر کرده بود.

فیلم درخشش یا تلالو | ۱۹۸۰ | The Shining

لحظه‌های ترسناک فیلم به‌قدری نمادین هستند که انگار به شوخی‌های کالت (In-jokes) هم بدل شده‌اند: نگاه کجکی روان‌پریشانه جک نیکلسن بر پوسترهای درخشش روی دیوار اتاق‌های دانشجویان در همه جا به چشم می‌خورد: «جانی آمده». با وجود این، شاهکار کوبریک از منظر کارگردانی و خلق کلاستروفوبیا (تنگناهراسی) همچنان قدرت ترساندن تمام‌عیار تماشاگرانش را دارد. نیکلاس در نقش جک تورنس، نویسنده‌ای است که به عنوان سرایدار در هتلی دورافتاده – در کوهستان کلرادو که موقتا در فصل زمستان تعطیل شده – با خانواده‌اش ساکن شده است. برای خیلی از تماشاگران، «درخشش» همان‌قدر که فیلمی در باب مطالعه جنون و شکست خوردن است، ترسناک و فراموش‌نشدنی هم هست.

فیلم هالووین | ۱۹۷۸ | Halloween

فیلم هالووین جز اولین فیلم های ترسناک اسلشر محسوب می شود، جان کارپنتر با ساخت این فیلم در واقع یک کلاسیک مدرن خلق کرده و در طول فیلم با بهره گیری از هر دو نوع ترس فضاهای تنگ و ترس های ناگهانی در یک زمان، در تلقین احساس ناخوشایند توام با ترس و ناامنی در مخاطب بسیار موفق عمل کرده است.

فیلم کشتار با اره‌برقی در تگزاس | ۱۹۷۴ | The Texas Chainsaw Massacre

کشتار با اره برقی تگزاس از ترسناک ترین فیلم های تاریخ هالیوود است، فیلمی سراسر خشونت و مرگ که از داستانی واقعی الهام گرفته، توبی هوپر با ترکیب جالب ترس و حس شوخ طبعی توانسته اثری تاثیرگذار و ماندگار در تاریخ سینمای وحشت به یادگار بگذارد و به دلیل محبوبیت فراوان این فیلم، طی سال های پس از آن دنباله های متعددی برایش ساخته شده است.

فیلم جن‌ گیر  | ۱۹۷۳ | The Exorcist

جن گیر از مشهورترین فیلم های ژانر وحشت است که بعد از حدود 40 سال همچنان رتبه یک لیست ترسناک ترین فیلم های دنیا را در تسخیر خود دارد. غیر قابل پیش بینی بودن داستان، هیجان و اتفاقات پیچیده ای که در ساده ترین فضاهای ممکن رخ می دهد باعث شده جن گیر یک سر و گردن از هر فیلم ترسناک دیگری بالاتر باشد.

فیلم بچه رزمری | ۱۹۶۸ | Rosemary’s Baby

نقل مکان به یک آپارتمان و تلاش برای بچه‌دار شدن و تشکیل یک خانواده، به اندازه کافی سخت است و دیگر نیازی به این نیست که مجبور شوید با این بدگمانی روزافزون سر و کله بزنید که همسایه‌های جدید شما ممکن است شیطان‌پرستانی باشند که می‌خواهند به‌واسطه شما فرزند شیطان را بزرگ کنند. این هوشمندانه است و چهره‌ی زیرکانه‌ای از وحشت را ارایه می‌دهد چون پولانسکی جزییات را محدود می‌کند و این سوال را در ذهن ما ایجاد می‌کند که چقدر از این ماجراها فقط در ذهن شخصیت میا فارو روی می‌دهند؛ شخصیتی که باور می‌کند در مراسمی کابوس‌وار در محضر گروهی ناخوشایند از منهتنی‌های ثروتمند و در ارتباط با شیطان باردار شده است.

فیلم شب مردگان زنده | ۱۹۶۸ | Night of the Living Dead

فیلمی که همه چیز را تغییر داد و ترس را از قلمروی قلعه‌های غژغژی و علم دیوانه‌وار خارج کرد و به روشنایی زننده زمان معاصر آورد. جرج رومروی کارگردان اصرار دارد که بخش اعظمی از آنچه اولین فیلمش را چنین موفق و تاثیرگذار کرد، صرفا نتیجه فیلمسازی بدون بودجه است؛ با آن دوربین مستندگونه‌ای که انگار توی صورت بازیگران می‌رود و خشن و متجاوز است، و فضاهای داخلی ساده و عاری از جزییات و بازی‌های پرداخت‌نشده؛ اما این موضوع درباره سیاست‌های نژادی و جنسیتی مترقی فیلم صادق نبود یا در خصوص تدوین بی‌محابا یا در مورد خشونت میخکوب‌کننده‌اش. در حالی که دختر مرده پا می‌شود تا گوشت مادر درمانده‌اش را بکند و بخورد، انگار می‌شود احساس کرد که محور چرخش دنیا کمی تغییر می‌کند.

فیلم روانی | ۱۹۶۰ | Psycho

چند سال پیش کتاب دیوید تامپسن با عنوان اثر روانی یا آنِ روانی (The Moment of Psycho) این‌طور استدلال کرد که فیلم روانی شاهکار آلفرد هیچکاک درباره یک قاتل زنجیره‌ای – با شمایل یک کتاب مصور سیاه‌وسفید – فقط سینما را تغییر نداد و خود جامعه را هم دستخوش دگرگونی کرد؛ و این کار را با رویارویی تماشاگران با ترس‌های روزمره انجام داد؛ با پیش بردن آن‌ها به سمتی که با یک قاتل همدردی کنند؛ با ارایه یک قهرمان زن بی‌اخلاق که ناگهان بی‌رحمانه سلاخی می‌شود؛ با دست انداختن روان‌شناسی فرویدی و محافظه‌کاران خودبینی که آن را مشق می‌کنند؛ با ترویج تصویری از آمریکا به عنوان یک هزارتوی مملو از دام که با پلیس‌های غیرعادی و ناخوشایند و بیماران روانی پر شده است؛ و با اشاره به این‌که زنان (حالا خودتان را آماده کنید) واقعا گاهی وقت‌ها از توالت استفاده می‌کنند.

هیچکاک به هموارسازی راه برای تمام زلزله‌های فرهنگی و اعمال توازن‌بخش اخلاقی‌ای کمک کرد که دهه پیش رو عرضه کرد؛ و او همه این کارها را با یک چشمک و لبخند انجام داد. حالا به آن می‌گویند صنعت نمایش.